OPERA OCZAMI TENORA SERGIO BETTASA

Opera jest syntezą sztuk, teatrem emocji, wirtuozerią, bogactwem gestów, wyrafinowanej gry solistów. Co jeszcze intryguje? Osobiście fascynuje mnie technika i precyzja z jaką soliści przekazują widowni komiczno - dramatyczne historie. W tajniki swojej pracy wprowadził mnie Tentor Sergio Bettas pochodzący z Włoch. Podjął wyzwanie i odpowiedział na kilka moich pytań ;)

Don Giovanni  Wolfgang Amadeusz Mozart na postawie sztuki Moliera Don Juan  Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Don_Giovanni_%28KV_527%29#mediaviewer/File:Don_Giovanni-german_advert.jpg

Patrizia:  Pamiętasz kiedy odkryłeś swój związek ze śpiewem operowym?

Sergio: Tak pamiętam, było to w 1995 roku dzięki mojej przyjaciółce, która ruszała pierwsze kroki, jako śpiewaczka. Odkryłem również, że najbliższy mojej duszy jest nurt operowy.

P:  Przybliż niektóre, ale istotne z punktu widzenia gry aktorskiej, elementy spektaklu operowego.

S: Opera perfekcyjnie łączy doskonałą muzykę, komponowaną przez wielkich kompozytorów z historiami o charakterze poważnym, komicznym, a także tragikomicznym. Najważniejszymi elementami spektaklu operowego są partie wokalne i orkiestrowe. Na scenach teatrów muzycznych partie wokalne odgrywają soliści o różnych gatunkach głosu jak Sopran, Mezosopran, Alt oraz Tenor, Baryton, Bas. Za jakość wizualną spektaklu odpowiada Scenograf. Natomiast Dyrygent synchronizuje całość, kierując grupą solistów, chórem, tancerzami oraz orkiestrą. Poza solistami i muzyką ważnym elementem na scenie, który pobudza wyobraźnię jest skomponowany przez choreografa układ taneczny. Punktem rozpoczynającym spektakl jest recytatywa, przemowa o wydarzeniach, która porusza tempo akcji do przodu. Melodia i śpiew rozbrzmiewa dopiero w trakcie arii śpiewanych przez solistów. Arie skutecznie zatrzymują tempo wydarzeń. Doskonałym przykładem przejścia z recytatywy do arii, znanym większości z nas, jest tenorowa aria Księcia Mantui z III aktu opery, Rigoletto Donna e mobile.

P:  Brałeś udział w wielu operach z gatunku seria, semiseria. Mógłbyś wymień kilka z nich,a także te które najlepiej wyrażają Twoje emocje?

S: Po ukończeniu studiów wokalnych w Akademii Muzycznej w Ferrarze brałem udział w operach opartych na utworach komponowanych przez Giuseppe Verdiego, Wolfganga Amadeusza Mozarta, Gaetano Donizettiego. Nigdy nie zapomnę spektaklu z 2006r. Trobadora, w którym odgrywałem główną rolę. Scenariusz opowiadał o nieszczęśliwej miłości dwóch braci do jednej kobiety. Kolejna była rola w operze Rigoletto, złożonej z trzech aktów, która opowiadała o zuchwałym błaźnie. Niezwykła była rola w muzycznym erotyku jakim jest Don Giovanni. Dwa akty opisują historię uwodziciela Don Giovanniego. Interesującą operą w której brałem udział jest Napój Miłosny Gaetano Doniziettiego, która opowiada o tragicznej miłości ubogiego wieśniaka, który wykorzystał napój miłosny do zdobycia kobiety. Arie, które niewątpliwie wyrażają moje emocje to undi' dall'azzurro spazio (Andrea Chernier ) oraz nessundorma (Turandot)

P: Jak długo przygotowujesz się do spektaklu?

S: Jako początkujący śpiewak długo uczyłem się nie za wysokich i nie za niskich partii Parisotti, bazując na gamach wokalnych Tesstiura. Po latach praktyki śpiewu opartego na dwóch oktawach głosu i swobodnego panowania nad oddechem, moje przygotowania do spektaklu mogą trwać do 2 miesięcy. Wymaga to opanowania scenariusza oraz muzyki, dlatego wówczas pracuję z pianistą, który odgrywa partię od początku do końca.

P: Gdzie kształtowałeś swoje kluczowe umiejętności? Domyślam się, że poza talentem trzeba się wiele nauczyć.

S: Niewątpliwie studia są miejscem w którym kształtowały się moje umiejętności. Nauczyłem się historii muzyki, harmonii łączenia akordów, czytania nut, gry na fortepianie. Odbyłem również trening aktorski, poruszania się po scenie, swobodnego śpiewania. Należy pamiętać, że śpiewanie w operze nie jest naturalne, a głos u śpiewaków operowych jest mocniejszy, głębszy i sztuczny, który wykorzystują dziennikarze telewizyjni. Dzięki oddechowi opartemu na przeponie brzusznej, można przez trzy godziny śpiewać bez wysiłku. Techniki śpiewu legato, czyli prawidłowego oddechu w trakcie śpiewania, nauczyłem się od profesorki Giglioli Bonora Rizzi. Co ciekawe na początku kariery śpiewałem barytonem, ponieważ mam ciemną barwę głosu, a następnie mój głos został zakwalifikowany jako tenorski. Głównie od barwy głosu zależy klasyfikacja tenorska, gdyż spotykani są tenorzy dramatyczni z bardzo ciemną barwą, liryczni z jaśniejszą barwą oraz lirico-leggero z bardzo jasną barwą głosu. Kluczowe umiejętności zdobywa się pracując w Operze, gdzie staram się być profesjonalny, punktualny i czujny, a także dążę do osiągnięcia harcerskich ideałów.

P: Mówiłeś, że Tenor, którego najbardziej cenisz to Bruce Ford. Dlaczego?

S: Cenię jego występy solowe, za swobodę śpiewu, głos kompletnie jednorodny. Według mnie jest najlepszym Tenorem na świecie. Opanował świetną technikę śpiewu i oddechu. Podziwiam legatto w jednym oddechu.

P: Intryguje mnie pojęcie Tenora bohaterskiego. Był nim Franco Corelli czy chciałabyś go poznać?

S:Tak, chciałabym poznać Franco Corelli, gdyby jeszcze żył. Był jednym z tenorów zwanych bohaterskimi, którzy zostali obdarzeni bogatym, olbrzymim głosem, nie do opisania, jedynym w z tego gatunku. Było niewielu takich Tenorów w latach 50 -tych.

Dziękuję za rozmowę. Wspominałeś, że lubisz podróżować, dlatego na koniec życzę Tobie częstych podróży do Francji i Twojej ukochanej Italii.

Grazie 

Zainteresował Cię mój artykuł? Podziel się nim z przyjaciółmi. Będzie mi miło, gdy pozostawisz swój komentarz i zainspiruje Cię w życiu. Pamiętaj think different. 

Patricia